Magia pokera: Jak obserwować swoich przeciwników i czytać im w myślach przy stole?

Każdy gracz jest inny i nie ma jednego schematu zachowania, który będzie pasował dla każdego człowieka. Powszechnie mówi się, że jeżeli ktoś dużo mówi, to ma niewiele w kartach, ale co jeśli to też jest jego gra? Dlatego warto zacząć grę bardziej zachowawczo, bez znacznego podbijania stawki, skupiając się na tym, jak przeciwnicy zachowują się, kiedy mają dobre karty i co robią, jeżeli nie są pewni czy aktualny zestaw im wystarczy. Dzięki temu będzie można dopasować pewne wzorce psychologiczne do konkretnych osób i zastosować odpowiednią taktykę.

Kolejne przykłady zachowania i odczytywania przeciwników odnoszą się do ogółu graczy – po pierwotnej interpretacji danej osoby. Dlatego nie należy ich stosować jako czegoś pewnego, a jedynie porady, która może mieć przełożenie w rzeczywistości.

Gracze – zwłaszcza ci niedoświadczeni – stosują pewne łatwe do odczytania wzorce zakładów. Np. jeżeli dana osoba ma dobre karty, to zawsze jest chętny do podbijania stawki, a kiedy nie ma dobrej ręki, to stosuje bardziej pasywną rozgrywkę. W ten sposób można z łatwością odczytać, czy dana osoba ma rzeczywiście dobry, czy słabszy zestaw kart. Wyrobienie tej umiejętności wymaga sporego doświadczenia, ale z czasem taką analizę wykonuje się automatycznie.

Niektórzy gracze, kiedy są w skrajnej sytuacji (wyjątkowo dobra lub wyjątkowo zła ręka) stają się gadatliwi i próbują wpłynąć na czujność pozostałych osób, myląc ich fałszywą pewnością siebie lub żartami. Warto zwrócić uwagę na ten wzorzec, ponieważ w ten sposób dany gracz może informować o tym, co rzeczywiście ma w dłoni.

Pomimo tego, że początkowo może się wydawać, iż takie kwestie zostały wymyślone na potrzeby efektownych, przyciągających widza potrzeb kinematografii, to tik, poruszenie, czy zmiana pozycji może mieć istotne znaczenie. Przykładem jest rozczarowanie otrzymanymi kartami, które może objawić się rozluźnieniem lub wyprostowaniem, które oznacza przygotowanie się do batalii z dobrymi kartami. Pamiętaj jednak, że każdy reaguje inaczej i konkretny rodzaj zachowania może oznaczać dwa całkowicie przeciwstawne zestawy kart.

To jedna z prostszych strategii obserwacyjnych. Osoby, które mają skrajnie dobre lub bardzo złe karty będą pewne swoich decyzji. Z kolei osoby, które do końca nie wiedzą, czy uda im się coś wygrać będą się dłużej zastanawiać podczas podejmowania decyzji. Pozbycie się tych nawyków jest bardzo trudne, a wychwytywanie niepewności u graczy jest jednym z kluczowych czynników, określających, czy dana osoba może zagrozić w danej partii, czy nie.

Reakcja Twoich przeciwników może zapewnić Ci bardzo dużo informacji o ich kartach. Warto początkowo ich sprawdzić podejmując decyzje bez większego ryzyka, tylko po to, aby zwrócić uwagę, na reakcje. Niektórzy mogą odsłonić się pewnymi tikami, odzywkami lub decyzjami, które podejmą zaraz po tobie. To jeden z łatwiejszych sposobów na odczytanie wzorca zachowania danej osoby.

Nie ma takiego gracza, który ma 100% wygranych partii. Przy jednym posiedzeniu możesz odnieść spektakularny sukces, a niekiedy druzgocącą porażkę. Jeżeli Ci się nie uda, to warto przeanalizować swoje błędne założenia. Być może przy stole był gracz, który inscenizował konkretne zachowania, wabiąc cię w pułapkę, a może po prostu zbyt pochopnie przypisywałeś danym osobom konkretną charakterystykę zachowania? Porażka może zapewnić ogromna ilość informacji. Nie bez powodu mówi się, że człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach. W końcu one szczególnie zapadają nam w pamięć.

Blefowanie to stały motyw rozgrywki pokerowej i gracze bardzo chętnie z niego korzystają. Obserwuj zachowanie osób w danych partiach i konfrontuj to z ich kartami końcowymi. Jeżeli dostrzeżesz, że blefował, być może uda Ci się opracować wzorzec zachowania, który można przypisać do momentu, kiedy dana osoba blefuje. Jeżeli uda Ci się to określić, to będziesz mógł to wykorzystać przy kolejnym blefie. Jeżeli gracz zaobserwuje, że jego działania zostały odczytane, to najpewniej zrezygnuje z agresywnego blefowania i skupi się na pasywnej rozgrywce.

To bardzo prosty do odczytania czynnik. Niedoświadczony gracz, który otrzyma wyjątkowo dobre karty, z reguły będzie się tym szczycił i zastosuje wyjątkowo agresywną rozgrywkę. To sygnał, że lepiej się wycofać. Jednak jeżeli w kolejnej rundzie zastosuje zupełnie odwrotne działanie, to znaczy, że najprawdopodobniej ma złe karty i można to wykorzystać, próbując go podpuścić.

U doświadczonych graczy to raczej nie przejdzie, ale nowicjusze mają tendencję do układania kart. W kartach nie ma nic ciekawego? To nic z nimi nie robimy. Trafiona została para albo trójka? Warto ją ułożyć obok siebie, żeby wszystko było czytelniejsze. Jeśli jednak przeciwnik dostrzeże układanie kart, to może łatwo odczytać dokładnie to, jakie kombinacje znajdują się w rękach jego oponenta. Oczywiście ten system nie będzie pasował do wszystkich typów pokera, ale doskonale się sprawdzi w tych, gdzie gracze mają w dłoniach więcej kart.